Oorsprong postduif
De postduif vindt zijn oorsprong in de rotsduif (Columba Livia) , die vooral in landen rond de Middellandse Zee leeft.
Het gebruik van de postduif
De Egyptenaren cultiveerde de rotsduif en ontdekten dat een weggebrachte duif steeds terugkeerde naar zijn ‘thuis’. Zij waren de eersten die berichten met duiven verstuurden.
Een interessante boodschap die in Egypte door duiven werd verspreid, was de kroning van Farao Ramsus II.
Hoe de duif telkens weer zijn hok vindt is nog steeds niet bekend. Dat blijft, zoals gezegd, een mooie mystieke kant van de duif.
Postduif bracht rijkdom
De bekende en steenrijke Rothschild-familie heeft een belangrijk deel van haar rijkdom aan de postduif te danken. In 1815 ontving Nathan Rothschild in Londen, via enkele postduiven in estafette, als eerste het bericht dat Napoleon de Slag bij Waterloo had verloren.
Rothschild kocht, met die voorkennis, aandelen in Engelse staatsfondsen, die snel in waarde stegen nadat algemeen bekend werd hoe het bij Waterloo was afgelopen.
Met de latere verkoop van deze aandelen verwierf Nathan een fortuin voor zijn familie-imperium!
België bakermat
De duivensport ontstond in het begin van de 19e eeuw in België. Daar organiseerden ‘melkers’ uit de buurt van Luik, Antwerpen en Gent voor het eerst vluchten met postduiven, later ook wel ‘wedvluchten’ genoemd. Soms werden er wel 3 per week gehouden. En ´gewed´ werd er! Héél stevig zelfs. Er gaan geruchten dat er zo veel op de duiven werd gewed, dat je als uitkeringstrekker in die tijd, geen uitkering kreeg als je postduiven hield.
In Nederland is er ook wel gewed op duiven. Je zette dan bijvoorbeeld een dubbeltje of kwartje (of meer) op een duif en als die in de top van de uitslag kwam, kreeg je daar een veelvoud van terug. Naast zulke geldprijzen (poules) werden er ook vaak prijzen in natura uitgeloofd, zoals een half varken, zakken voer, maar ook fietsen en zelfs auto’s. Ook daar moest je een bedrag per duif voor inleggen als je mee wilde doen. De laatste jaren is het ‘poulen’ sterk teruggelopen en wordt er vooral om de kampioenschappen gestreden.
Duivensport naar Nederland
In de Eerste Wereldoorlog 1914-1918 raakte België betrokken in de strijd.
Nederland mobiliseerde zijn militairen wel, maar bleef neutraal. Dat was er de oorzaak van dat Belgische jongemannen in het zuiden van Nederland ´onderdoken´ en zo de Tweede Wereldoorlog ontliepen. In deze periode brachten zij de duivensport naar Nederland, voor zover er niet hier en daar al postduivenhouders zaten. Tijdens en na deze oorlog maakte de duivensport vooral furore in de provincies Limburg, Brabant en Zeeland.
In de navolgende jaren rukte de sport langzaam maar zeker op door heel Nederland. Zo werd in september 1931 onze Postduivenvereniging “De Luchtpost” in Aalten opgericht.
Oorlog spelbreker
In de Tweede Wereldoorlog 1940-1945 lag de sport stil. De Duitse bezetter verbood het houden van postduiven en legde beslag op de duiven. Ze konden immers boodschappen overbrengen en dat had de bezetter natuurlijk liever niet.
Na de oorlog bloeide de sport weer op. Sommige postduivenliefhebbers hadden toch stiekem duiven doorgehouden in de oorlog en konden daarmee opnieuw beginnen.
De Wehrmacht had in Nederland duivenhokken opgezet voor oorlogsdoeleinden. Direct na de bezetting werden ook daar duiven weggehaald. Een doffer en een duivin die samen een heel goed koppel vormden, omdat ze veel hard vliegende nazaten gaven, werden gekscherend Mozes (ringnr. 44-18237)- en Saar (ringnr. 43-2131458) genoemd. Het wereldberoemde ‘Oud Doffertje’ van Adrianus van der Wegen uit Steenbergen was daar bijvoorbeeld een nazaat van.
Postduiven: boodschappers en verkenners
Over oorlog gesproken. In oorlogen hebben duiven een belangrijke rol gespeeld als overbrengers van berichten en verkenners van vijandelijk terrein.

Gevleugelde verkenner
Met name in de Eerste Wereldoorlog werden, vaak vanaf mobiele hokken, in kokertjes aan de duivenpoten berichten overgebracht en maakten duiven met kleine camera’s zelfs momentopnamen van oorlogsgebieden. Sommige duiven werden militair onderscheiden voor hun moed en het overbrengen van belangrijke strategische boodschappen. Soms terwijl ze zwaar gewond waren.

een hele cameraploeg

Mobiel duivenhok
Enkele van deze heldhaftige duiven kregen na hun dood ere-plekjes in oorlogsmusea.
Buitengewoon knap van deze duiven was hun vermogen om ook een mobiel hok weer terug te vinden.
Ook op zee leverden ze zulke staaltjes vanaf boten.